Από που βγήκε η φράση ...

Α
Άλλος πληρώνει τη νύφη
Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα
Αρτζιμπούρτζι και λουλάς
Αυγά σου καθαρίζουν

Β
Βλάκας με περικεφαλαία

Δ

Δαμόκλειος σπάθη 
Δε μύρισα τα νύχια μου

Ε

Εφαγα χυλόπιτα
Εφαγε τον αγλέορα

Ζ
Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι...

Θ

Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι

Θα γίνω χαλί να με πατήσεις

Ι

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα
Ιμάμ Μπαιλντί
 

Κ 
Κάνει την πάπια
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του
Κάλλιο αργά παρά ποτέ 
Καθαρίζω την Καλιόππη

Κάτι τρέχει στα γύφτικα

Μ

Mάλλιασε η γλώσσα μου
Με το «νι» και με το «σίγμα»
Με άλλα λόγια να αγαπιώμαστε
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε 
Μου έψησε το ψάρι στα χείλη
Μούντζα, Μουντζώνω
Μυρίζω τα νύχια μου

N

Να μένει το βύσσινο!

Π
Πήρε το κρίμα στο λαιμό του
Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά

Σ

Σιγά τον Πολυέλαιο
Σπάω πλάκα
Σε τρώει η μύτη σου, ξύλο θα φας

Τ

Τα έχει τετρακόσια
Τα σπάσαμε ....
Τα τσούξαμε ...

Το κουτί της Πανδώρας
Τον κόλλησε στον τοίχο

Του έβαλε τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι
Του πήρε τον αέρα 


Υ
Υπερέβει τα εσκαμμένα


X
Χαιρέτα μου τον πλάτανο


Ψ

Ψώνισε από σβέρκο